به گزارش روابط عمومی فدراسیون تکواندو، محمد مهرآیین رییس اسبق فدراسیون ورزش‌های رزمی و پدر شهیدان (رضا و ناصر مهر آیین) و جوانمرد ورزش و تاریخ انقلاب امروز (دوشنبه - 8 بهمن‌ماه) دعوت حق را لبیک گفت.

فدراسیون تکواندو در گذشت مرحوم مهر آیین که به عنوان مدیر ورزشی نقش چشمگیری در توسعه ورزش کشور، خصوصاً ورزش‌های رزمی، تکواندو، جودو، کاراته و ورزش جانبازان و معلولان داشت را به جامعه ورزش و خانواده بزرگ تکواندو تسلیت عرض نموده و برای آن مرحوم از درگاه خداوند متعالعلو درجات و برای بازماندگان صبر و شکیبایی مسئلت می نماید.

مراسم تشییع پیکر آن مرحوم فردا (سه شنبه - 9 بهمن ماه) از ساعت ۹ صبح از مقابل فدراسیون جانبازان و معلولان خیابان ورکش (ضلع شمالی مجموعه ورزشی شهید شیروی) برگزار می‌شود.




"همیشه انقلابی"


«بسم رب الصالحين»

براي يك رزمي كار فرق نمي‌كند كاراته، جودو يا تكواندو، كمربند مشكي معنا و مفهوم و اهميت ويژه‌اي دارد. در واقع مهمترين كمربند و آخرين رنگ در ميان رنگ كمربندهاست البته در بعضي از رشته‌هاي رزمي بعد از مشكي هم كمربندهایي با شكل و فرم و رنگ خاص دارند ولي غالبا بعد از سياه، رنگ ديگري نيست،‌ مخصوصاً كه آن موقع‌ها هركس كمربند سياه مي‌گرفت به ويژه در شهرستانها در واقع به سمت استادي نيز مي‌رسيد و مي‌توانست آموزش دهد.

براي همين وقتي بعد از پنج سال كه از شروع تمريناتم در رشته تكواندو مي‌گذشت و پس از فراز و نشيب هاي فراوان و تحمل سختي ها در تابستان سال 1361 موفق شدم كمربند مشكي دان يك بگيرم، شادترين و باشكوه ترين روزهاي زندگي ورزشي‌ام را تجربه كردم و زماني كه بعد از چند ماه گواهينامه‌ام را دريافت كردم بارها و بارها با لذت تمام آن را برانداز مي كردم. با غرور به اين و آن نشان مي‌دادم.

با مرحوم «محمد مهر آيين» براي اولين بار آن زمان آشنا شدم كه امضای ايشان را به عنوان ریيس فدراسيون ورزش هاي رزمي روي گواهينامه‌ام ديدم. آن زمان فدراسيون هاي كاراته، جودو و #تكواندو تحت عنوان انجمن همگي زير مجموعه فدراسيوني به نام فدراسيون ورزش هاي رزمي بودند كه رياست آن را آقاي «محمد مهر آيين« عهده‌دار بود.

قبل از اولين ملاقات و برخورد با ايشان در بين گفتگوي مربيان و اساتيد تهراني بارها از رفتار و منش پهلواني آقاي مهرآيين از زبان آنها شنيده بودم كه به اشتياقم براي ديدنش مي افزود مخصوصاٌ كه شنيدم قبل از انقلاب در صف مبارزين بوده و سالها در زندان رژيم سفاك شاه بسر برده و شكنجه‌هاي طاقت فرسایي را تحمل كرده است.

آن زمان كه براي اولين بار ايشان را ملاقات كردم البته در حد يك سلام و عليك بسيار كوتاه او را بسيار فراتر از آنچه ديگران توصيف مي كردند يافتم. همان چند ثانيه كافي بود كه به روح بزرگ و اصالت كم نظيرش پي ببري. انگار كه سال هاست تو را مي شناسد و سال هاست كه مي شناسي اش.
از آن انسان هایی كه بوي آدميت مي دهند و در اولين برخورد، شيفته مرامشان مي‌شوي. از آنهایي كه خيلي خيلي اين روزها كم يابند و نادر. از حاج «محمد مهرآيين» كه در جاي جاي زندگي اش ثابت كرده كه مرد عمل است، نه شعار و حرف. انتظار مي رفت كه در سال هاي تهاجم بيگانگاني كه اصل انقلابمان را هدف گرفته بودند دو ثمره زندگي اش را براي حفظ و حراست از اسلام و انقلاب تقديم پيشگاه خدا كند تا مصداق كامل " من المومنين رجال صدقو اما عاهد و الله عليه " باشد.

حاج «محمد مهرآيين» مرا ياد استاد شهيدم محمد قورچاني مي انداخت. آنجا كه فهميدم انسانها غالباً چه انقلابي و چه غير انقلابي مي جنگند و مبارزه مي كنند براي اينكه بهتر زندگي كنند و به رفاه و آسايش و آرامش برسند كه در انقلاب هاي دنيا اسمش را مي گذارند عدالت طلبي و ظلم ستيزي و هزاران شعار ديگر و وقتي به اين آرامش و رفاه دست مي‌يابند همه آرمان ها را فراموش مي كنند و در واقع مسووليتشان مي شود حفظ هرآنچه كه بدست آورده‌اند.

آنهایي كه بعد از انقلاب ها وقتي به جايگاهي مي‌رسند محافظه‌كار مي‌شوند و مصلحت انديش، مصداق بارز همين تفكرند اما هستند آنهایي كه انقلابي‌اند تا زماني كه به پيروزي مي‌رسند و بعد از آن هم انقلابي مي‌مانند و براي حفظ اصولي كه بدان پايبندند از صرف باارزش ترين سرمايه‌هاي وجوديشان ابایي ندارند. در واقع اينها مبارزه نمي‌كنند تا زندگي كنند بلكه زندگي مي‌كنند تا مبارزه كنند. استاد شهيدم «قورچاني» و حاج «محمد مهرآيين» از اين جنس بودند. براي همين معتقدم آقاي مهرآيين را بايد به عنوان الگویي شاخص و بايسته به نسلي كه تشنه مردان بزرگ و مثال‌زدني هستند معرفي كرد. جامعه تكواندوی كشور افتخار مي‌كند و به خود مي‌بالد كه نام محمد مهرآيين در بخشي از تاريخچه رشته پرافتخار و سربلند تكواندوی ايران به ثبت رسيده است.

"سید محمد پولادگر"
ریيس فدراسيون تكواندو